---

Εγκρίθηκε το 1979 από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, η αμφισβητούμενη 'Πολιτική του ενός παιδιού' η οποία, αποσκοπούσε κυρίως στην επιβράδυνση της ταχείας αύξησης του πληθυσμού της χώρας, περιορίζοντας παράλληλα την αυξανόμενη απορροή των περιορισμένων πόρων της Κίνας.

Παρόλο που οι πρωταρχικοί στόχοι της κυβέρνησης επιτεύχθηκαν, αδιαμφισβήτητα, μέσω αυτών των ακραίων μέτρων, αυτό έγινε με εξαιρετικά σοβαρό ανθρώπινο κόστος. Η δρακόντεια επιβολή αυτών των πολιτικών, σε συνδυασμό με τις απρόβλεπτες συνέπειες για τις οικογένειες και την πολιτιστική προτίμηση των ανδρών, θα έχει αιώνια επίδραση στο μέλλον της χώρας.

Από τότε μέχρι και σήμερα, η συγκεκριμένη πολιτική είναι ακόμα σε ισχύ, αλλά με μικρότερο αποτέλεσμα. Από τις αρχές του 2016, οι οικογένειες έχουν τη δυνατότητα να έχουν δύο παιδιά - αλλά ακόμη και με αυτή τη μεταβολή, η Κίνα εξακολουθεί να έχει μια αυτο-επιβληθείσα δημογραφική καταστροφή στα χέρια της.

Στις παρακάτω πληθυσμιακές πυραμίδες, φαίνεται η σύγκριση της πληθυσμιακής ανάπτυξης Ινδίας - Κίνας με animation που δημιούργησε ο Aron Strandberg, με άμεση σύγκριση των δύο πολύ διαφορετικών τροχιών που αυτές διαγράφουν. Η Κίνα όχι μόνο δείχνει να πλαταίνει σε γηραιότερους πληθυσμούς και κυρίως σε αρσενικά άτομα - χάνει επίσης την ισχυρή της βάση των νεότερων εργαζομένων που θα μπορούσαν ενδεχομένως να στηρίξουν τον υπόλοιπο πληθυσμό.

Η δημογραφική πυραμίδα της Κίνας δεν είναι στην πραγματικότητα μια πυραμίδα - στις επόμενες δεκαετίες, θα μοιάζει περισσότερο με μια κολόνα που υποστηρίζει έναν συνεχώς αυξανόμενο ηλικιωμένο πληθυσμό, ανθρώπων που γεννήθηκαν πριν από το 1979.

...Και με την πάροδο του χρόνου, οι ακούσιες και συνεχείς επιπτώσεις του ελέγχου του πληθυσμού θα έχουν εξαιρετική επίδραση στο μέλλον της Κίνας. Ως παράδειγμα των αναδυόμενων προκλήσεων, μια πρόσφατη εκτίμηση που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό American Scientific ήταν η έλλειψη γυναικών της Κίνας, των οποίων αριθμός έφτασε στα 62 εκατομμύρια, δημιουργώντας μια κατάσταση όπου θα υπάρχουν εκατομμύρια άνδρες που δεν μπορούν να παντρευτούν.

Αυτή η ανισορροπία μεταξύ των φύλων, επιδεινώνει το ήδη υπάρχον έλλειμμα στο σκέλος με τους νεώτερους, στο πληθυσμιακό φάσμα της Κίνας - οδηγώντας στο τελικό αποτέλεσμα, το οποίο θα είναι μια ταχέως μειούμενη αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους στην κινεζική οικονομία:

Σήμερα, η αναλογία είναι περίπου επτά εργάτες ανά συνταξιούχο - και μέχρι το 2050, όταν ο πληθυσμός της Κίνας θα είναι λιγότερος κατά 100 εκατομμύρια άνθρωποι από ό,τι σήμερα, θα υπάρχουν μόνο δύο εργαζόμενοι ανά συνταξιούχο.

Καθώς η Κίνα αγωνίζεται με έναν μειούμενο πληθυσμό και μια έλλειψη νέων, η Ινδία αναμένεται να πάρει τη θέση της ως η πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο γύρω στο 2027.

Μέχρι το έτος 2100, η ​​Κίνα δεν θα φιλοξενεί ούτε μια από τις 20 πολυπληθέστερες πόλεις του κόσμου.

Αντίθετα, αυτές οι μαζικές μητροπόλεις θα βρίσκονται σχεδόν αποκλειστικά σε μέρη όπως η Ινδία και η Αφρική - και μερικοί από αυτούς, όπως και ο Βομβάη, θα κατέχουν 60 εκατομμύρια ή περισσότερους κατοίκους.

Ενώ αυτή η τάση των δημογραφικών στοιχείων παγκοσμίως θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί για την Κίνα, υπάρχει αισιοδοξία ότι τα αυξανόμενα επίπεδα αυτοματισμού και η εμφάνιση τεχνητής νοημοσύνης θα συμβάλουν στην αντιστάθμιση τυχόν ελλείψεων.

Μόνο η αγορά τεχνητής νοημοσύνης αναμένεται να οδηγήσει στην αύξηση του ΑΕΠ κατά 7 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2030 και οι επενδύσεις της Κίνας στη ρομποτική και τον αυτοματισμό θα συνεχίσουν να αποτελούν το κέντρο παραγωγής στο μέλλον - ακόμη και αν τα εργοστάσια αυτά στελεχώνονται με ρομπότ αντί εργαζομένων.