Ο χρόνος μετράει πλέον αντίστροφα όσον αφορά την δυνατότητα εξεύρεσης συμβιβαστικής -ήτοι πολιτικής- λύσης στα ζητήματα που συνδέουν την 2η αξιολόγηση και την αναδιάρθρωση του χρέους, που θα καθορίσει και τη στάση της ΕΚΤ.

Η κυβέρνηση έχει ενημερωθεί από την πλευρά της ΕΚΤ ότι η ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης συνδέεται άμεσα και χωρίς "εναλλακτικές" αφενός

• με την ολοκλήρωση της β' αξιολόγησης και 
• αφετέρου με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα παρέμβασης στο χρέος. 

Εκείνο που δεν έχει ξεκαθαρισθεί και παραμένει σε μία γκρίζα διαπραγματευτική περιοχή είναι το αν στο πλαίσιο αυτό τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος θα πρέπει να έχουν προσδιορισθεί και συμφωνηθεί ή θα πρέπει να έχει δρομολογηθεί και η υλοποίησή τους. 

Όμως έτσι κι αλλιώς η υλοποίηση του πρώτου πακέτου των μέτρων που έχουν χαρακτηρισθεί "βραχυπρόθεσμα" θα χρειασθεί τουλάχιστον ένα εξάμηνο για να υλοποιηθεί, γεγονός που σε κάθε περίπτωση μεταθέτει τα "μεσοπρόθεσμα” τουλάχιστον για το τέλος του 2017, ήτοι μετά τις γερμανικές εκλογές...

Τα μεν "βραχυπρόθεσμα" έχουν σαν κορμό τους την σταθεροποίηση των επιτοκίων των δανείων από τον ESM/EFSF σε μακροπρόθεσμη βάση ήτοι μέχρι τουλάχιστον το 2040. Τα δεν "μεσοπρόθεσμα” έχουν σαν βάση τους την διαχείριση των "κερδών" από τα ομόλογα που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους οι κεντρικές τράπεζες. Και μία από τις "ιδέες” είναι αυτά τα κέρδη να χρησιμοποιηθούν σαν "εγγύηση" για την αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ.

Αυτή είναι η βάση της στάσης της ΕΚΤ η οποία περιμένει -και σιωπηρά υποστηρίζει- την ταχύτερη δυνατή προσέγγιση στη δρομολόγηση των μεσοπρόθεσμων, σε κάθε εκδοχή τους, προκειμένου να "τρέξει" και το QE στα ελληνικά ομόλογα γεγονός που από μόνο του θα διευκολύνει την φερεγγυότητα του ελληνικού χρέους.

Από την πλευρά της Κυβέρνησης η επίσημη "θέση" που προβάλλεται, είναι πως οτι ήταν δυνατό να γίνει στα όρια των πολιτικών αντοχών της έχει γίνει, χωρίς αυτό να αποκλείει κάποιες "επι μέρους" επιπλεόν παραχωρήσεις σε ζητήματα που οι θεσμοί επιμένουν.

Η "δεύτερη γραμμή” 
Όμως υπάρχει και "δεύτερη γραμμή" διαπραγμάτευσης.
Αυτή έχει τεθεί ανεπισήμως σε γνώση της Κομισιόν και του Eurogroup από το Έλληνα Υπ. Οικονομικών. Και στοχεύει στο να γίνουν επίσημα "ορατά" τα στοιχεία που θα αποτελέσουν το πακέτο των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος με τρόπο που να διασφαλίζεται η ΕΚΤ.

Το πλαίσιο αυτής της "δεύτερης γραμμής" προβλέπει την αποδοχή της ευρωπαϊκής απαίτησης για 3,5% πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018 για 4 ή ακόμα και 5 έτη. Με την διαφορά οτι "ζητά” το πλεόνασμα αυτό να διαχωρισθεί σε

• αναλογία 2,5% για την εξασφάλιση της αποπληρωμής του χρέους και 
• 1,0% στην ανάπτυξη της οικονομίας. 

Ταυτόχρονα ικανοποιεί και την απαίτηση του ΔΝΤ για προσδιορισμό των μέτρων που θα πρέπει να υποστηρίξουν την εξασφάλιση της επίτευξης των στόχων αυτών, μέσω του φορολογικού σκέλους και ειδικά με την μείωση του αφορολόγητου για το οποίο έχουν γίνει πολύ συγκεκριμένοι εναλλακτικοί υπολογισμοί.

Επιπλέον συμπληρωματικά επισυνάπτεται το σκέλος που αφορά την διαδικασία προσαρμογής της αποκαλούμενης "προσωπικής διαφοράς” η οποία θα αρχίσει να δίνει δημοσιονομικά αποτελέσματα από το 2019 και μετά...

Όλα αυτά με εγγύηση την επέκταση για τα χρόνια αυτά του μηχανισμού εποπτείας που έχει ονομασθεί "κόφτης".  

Η Κυβέρνηση και ειδικά το επιτελείο του κ. Τσακαλώτου εκτιμούν οτι η "λύση” αυτή (η οποία κατά τους ιδίους λόγω της πορείας της οικονομίας δεν θα χρειασθεί να εφαρμοσθεί) εφόσον γίνει αποδεκτή... τετραγωνίζει το κύκλο των απαιτήσεων, που μέχρι στιγμής αποτελούν το "μέτωπο” ασυμφωνίας μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης.

Ο Έλληνας υπουργός θεωρεί οτι ο κύκλος των επαφών του που αρχίζει αύριο στο Παρίσι θα επιτρέψει να κινηθούν έτσι οι απαραίτητες δυνάμεις που θα κάνουν δυνατή μία συμφωνία πριν από τις κυβερνητικές αλλαγές στην Γαλλία...

Η μεγάλη του ανησυχία βέβαια -και όχι άδικα- είναι το αν ο κ. ΣΟΙΜΠΛΕ θα απορρίψει και αυτή την δυνατότητα στο πλαίσιο της ενίσχυσης του προεκλογικού του προφίλ ενόψει των εκλογών του φθινοπώρου.

http://www.capital.gr/